مفهوم عدالت چیست؟
واژه عدالت در کتاب مقدّس به مفهوم عدالت خداوند است. ما می‌توانیم با بررسی شریعت خداوند و بویژه ده فرمان (خروج ۲۰: ۱-۱۷) و دو فرمان اعظم محبت به خدا و محبت به همسایه خود، چگونگی عدالت خداوند را بازگو کنیم (لاویان ۱۹: ۱۸؛ تثنیه ۶: ۵؛ مرقس ۱۲: ۳۰-۳۱). شریعت و فرامین مربوط به آن از معیارهای متعارف خداوند برای رفتار تمامی انسانها می‌باشد (مقالات عمومی: هدف از شریعت موسایی، مشاهده شود).
هیچ کسی به خودی خود عادل نیست (مزمور ۱۴: ۲-۳؛ رومیان ۳: ۱۰). از نظر خداوند جمیع ما مثل شخص نجس شده‌ایم و همه اعمال عادله ما مانند لتّه ملوّث می‌باشد (اشعیا ۶۴: ۶). فقط مسیح در کمال مطلوب عادل بود. وقتی ما به او ایمان می‌آوریم در واقع عدالت او شامل حال ما نیز می‌شود، و از اینرو مقبول نظر خداوند قرار می‌گیریم.
در فرایند کسب عدالت دو مرحله وجود دارد. نخست ما توسط ایمان از عدالت مسیح بهره مند شده و بوسیله خداوند عادل محسوب می‌شویم (فهرست لغات: عادل، مشاهده شود). دوم اینکه از طریق کار روح‌القدس (فهرست لغات: روح‌القدس، مشاهده شود)، عدالت مسیح بیشتر و بیشتر در انگیزه‌ها و اعمال ما تجلی و نمود پیدا می‌کند. و ما در زندگی روزمره خود بیشتر و بیشتر مقدّس و عادل می‌شویم. این فرایند تقدیس نامیده شده است (اول تسالونیکیان ۵: ۲۳)؛ این چیزی است که ما باید فعالانه در آن شرکت داشته باشیم (فیلیپیان ۲: ۱۲-۱۳).
عدالت و نجات پیوند بسیار نزدیکی با هم دارند (اشعیا ۴۵: ۸ و تفسیر آن مشاهده شود). عدالت مستلزم نجات است؛ نجات پاداش عدالت است. عدالت بر طبق عهد قدیم از طریق شریعت به صورتی محدود قابل کسب است و منجر به نجات یا رهایی زود گذر و دنیوی می‌شود. در عهد جدید عدالت صرفا از طریق ایمان به مسیح قابل کسب بوده و منجر به نجات ابدی می‌شود (فهرست لغات: نجات، مشاهده شود).
