کلیسا چیست؟
به طور ساده، کلیسا یعنی ایماندارانی که از طریق مسیح متحد شده‌اند.
کلیسا را می‌توان از دو جنبه مورد بررسی قرار داد: نخست، کلیسای محلی، یعنی جماعت ایمانداران در یک محل خاص؛ دوم، کلیسای جهانی، یعنی مشارکت و ارتباط مسیحیان در تمام جهان. در عهد جدید، واژه ”کلیسا“ به هر دو معنی به کار رفته است؛ معنی این کلمه را در آیه‌های مختلف، می‌توان از مضمون متن دریافت.
کلیسای محلی تجلی قابل رؤیت کلیسای جهانی در یک محل خاص می‌باشد. گروهی از مسیحیان، کلیسای محلی را بالاترین مرجع برای ایمانداران عضو آن کلیسا می‌دانند. طبق این عقیده، هر کلیسای محلی کاملا مستقل و خود گردان می‌باشد.
اما گروه دیگری از مسیحیان، اسقف را بالاترین مرجع می‌دانند، نه کلیسای محلی را. طبق این روش اداره کلیسا، یک اسقف بر چندین کلیسای محلی نظارت دارد (مقاله عمومی: ”نحوه اداره کلیسا“ مشاهده شود).
کلیسا (چه کلیسای محلی و چه کلیسای جهانی)، بدن مسیح است (اول قرنتیان ۱۲: ۲۷-۲۸؛ افسسیان ۴: ۱۱-۱۲). بنابراین، اعضای کلیسا عضو بدن مسیح می‌باشند (افسسیان ۵: ۳۰). سر کلیسا خود مسیح است (افسسیان ۵: ۲۳؛ کولسیان ۱: ۱۸).
کلیسا خانواده خدا نیز خوانده شده است (افسسیان ۲: ۱۹). کلیسا مانند ”عمارت زنده ای“ است که ایمانداران در آن با هم بنا می‌شوند؛ سنگ زاویه این عمارت نیز مسیح است (رجوع شود به افسسیان ۲: ۲۰-۲۲ و تفسیر آن). پطرس کلیسا را یک عمارت روحانی می‌نامد که از اعضایی ساخته شده است که در حکم سنگهای زنده می‌باشند (اول پطرس ۲: ۵).
هدف اصلی کلیسا این است که بر مسیح شهادت دهد و نور جهان باشد. گرچه کلیسا برای پرستش گروهی و تغذیه روحانی و تعلیم مسیحیان عاملی است ضروری، اما هدف اصلی آن، بشارت به جهانیان و هدایت ایشان به سوی عیسی مسیح است. این است رسالت کلیسا (مقاله عمومی: ”هدف کلیسا“ مشاهده شود).
کلیسای مسیح مهم ترین پدیده در جهان است، زیرا از طریق کلیسا، خدا در جهان زندگی و کار می‌کند تا نقشه ابدی خود را به انجام برساند (افسسیان ۳: ۱۰-۱۲ و تفسیر آن مشاهده شود).
